Tijdens de raadsvergadering op 13 mei jl. stond de actualisatie van de Verordening Maatschappelijke Ondersteuning op de agenda. Voor de VVD hét moment om aandacht te vragen voor ons liberaal standpunt: bij de ondersteuning moet altijd worden uitgegaan van een zekere mate van zelfredzaamheid, een eigen verantwoordelijkheid en regie bij die hulp vragende burger. Zoals dat ook geldt voor de burger die zijn leven zonder hulp van de overheid moet inrichten.
Daar waar we dus op hoofdlijnen blij zijn dat door de noodzakelijke aanpassingen de gemeentelijke verordening nu weer in lijn is gebracht met de landelijke wetgeving, zijn er wel enkele onderdelen die wellicht doorschieten.
Ter illustratie:
- De gemeente noemt in de verordening voor sporthulpmiddelen waar onder voorwaarden aanspraak kan worden gemaakt, een maximum bedrag van € 2.500. Tenzij de cliënt een Formule 1 stoeltje wil bemachtigen, zou dit maximum bedrag eigenlijk voor alle sporten wel toereikend moeten zijn om de benodigde hulpmiddelen aan te schaffen. Maar in de verordening wordt gesproken over de mogelijkheid om “gemotiveerd af te wijken” van dit maximum. Wij vinden dat de gemeente zich zou moeten inspannen om een voorziening te vinden die binnen het vastgestelde maximum budget blijft. Denk daarbij aan een minder dure of tweedehands voorziening.
- Nog wat extremer vinden we een vergelijkbare opstelling bij ondersteuning voor vervoer. Een burger die tegen het eind van de maand constateert dat hij geen geld meer heeft om benzine te tanken, zal zelf een oplossing moeten bedenken om toch van A naar B te komen. Hij kan in elk geval niet bij de overheid aankloppen. Maar als een cliënt niet uitkomt met het maximum aantal zones of kilometers die hem of haar voor de Regiotaxi ter beschikking staan, zou dit aantal blijkbaar, “op basis van onderzoek” kunnen worden bijgesteld. Wat ons betreft moet de gemeente in zo’n geval met de cliënt bespreken welke vervoersbehoefte echt noodzakelijk is en waar mogelijkerwijs op kan worden bespaard. Bij de burger is de tank leeg, bij de cliënt wordt die door de overheid weer gevuld: op kosten van de gemeenschap!
- Vanuit liberaal standpunt, zouden we daarnaast de grens voor het wel of niet betalen van een eigen bijdrage liever bij 100% van het minimumloon zien. De voorgestelde 120% vinden we onnodig hoog en niet fair tegenover minimum verdieners zonder hulpvraag.
Echter, er staan ook veel belangrijke positieve zaken in de verordening. Bijvoorbeeld een terugvorderingsbepaling bij onrechtmatig gebruik van voorzieningen. Het aanpakken van fraude juichen wij toe.
Kortom, als VVD zouden wij op enkele onderdelen voor een stringenter beleid kiezen waardoor we meer inzetten op zelfredzaamheid en minder gemeenschapsgeld uitgeven. Voor nu is daar helaas geen politieke meerderheid voor te vinden in de gemeenteraad, dus vertrouwen we op het goede werk van de ambtelijke organisatie en de toezegging van het College dat bij maatwerk altijd alle voorliggende alternatieven worden onderzocht alvorens gemeenschapsgeld in te zetten voor een voorziening.