Ze beseften alle drie destijds heel goed dat er slechts twee opties waren: het einde van de lokale VVD of een doorstart met werving van nieuwe leden. Door de inzet van deze 3 musketiers en samen met het bestuur van de VVD Bergen was een doorstart gelukt en was er nieuwe aanwas van enthousiaste en actieve nieuwe leden.
Het was dan ook in 2010 dat wij Marian voor het eerst ontmoetten bij Hotel de Kroon. Te midden van een bont gezelschap van mensen, jong, oud, al jaren lid en nieuwkomers speelde Marian een cruciale rol in deze nieuwe fase voor de VVD Gennep! Met haar levenservaring, haar netwerk binnen de VVD en politiek bestuurlijke ervaring, hielp ze de nieuwe lichting om tot bloei te komen, hun netwerk op te bouwen en de weg terug omhoog te vinden.
Ze genoot van het enthousiasme en de hernieuwde energie binnen de VVD, maar vervulde daarbij haar voorzittersrol erg goed. Zo was ze soms ook wel de kloek over de jonge garde en waarschuwde ze ons meermaals…”jongens, jullie hoeven niet óveral te zijn hè? Thuis en ontspanning is ook belangrijk!” om vervolgens zelf ook overal bij te zijn… typisch Marian!
Hoe belangrijk Marian voor de VVD Gennep was, blijkt wel uit het feit dat zij in maart 2016 door het landelijke VVD Hoofdbestuur onderscheiden werd met de Thorbeckepenning voor o.a. haar werk als afdelingssecretaris en afdelingsvoorzitter. Maar daarnaast heeft Marian het liberalisme ook politiek gezien ten volle uitgedragen als gemeenteraadslid van Gennep en burgercommissielid. Uiteraard werd Marian in 2016 ook Lid van Verdienste van de VVD Gennep.
Wij hebben vele mooie, unieke momenten beleefd met Marian en ‘haar VVD Gennep’. We herinneren ons nog altijd graag het hilarische 40-jarig bestaan van de VVD Gennep dat we vierden op Huize Heijen of menig landelijke VVD vergadering die we samen met haar bezochten, waar ze ons altijd introduceerde bij de juiste personen. Naast alle gezelligheid was er onder het genot van een heerlijk glas wijn ook altijd ruimte voor diepgaande gesprekken, bijvoorbeeld over actieve levensbeëindiging. We stonden anders in deze materie maar hadden groot respect voor elkaars standpunt.
Op een avond, toen in gesprek met Janine, zei ze: “Ik merk dat ik dingen ga vergeten… en ik ben zo bang dat ik net zo afschuwelijk dement raak als mijn moeder”. Het was ons inmiddels ook al een paar keer opgevallen dat dingen anders gingen dan we hadden afgesproken. De dementie klopte inderdaad helaas op de deur…
Voor ons was het altijd vanzelfsprekend dat Marian, zo lang als ze zelf kon, meeging naar bedrijfsbezoeken en aanwezig was bij onze borrels. Daar genoot ze ontzettend van en ze zoog daar het liberale leven ten volle op. De slopende ziekte werd dan gewoon even vergeten…
Onze laatste ontmoeting met Marian was tijdens onze laatste Stammtisch bij de Kroon (voor de eerste lockdown). Marian kwam binnen met haar begeleiding en zag ons allemaal, wat een feest! Ze viel Janine in de armen en liet haar niet meer los. Na een minuut keek ze indringend en zei: “wat ben ik blij dat jullie hier zijn en dat ik jullie hier zie!” We hebben samen een heerlijk glas wijn gedronken en genoten van het moment.
Ons eerste contact moment was bij de Kroon, ons laatste contact moment was bij de Kroon.
De cirkel is rond, Marian is niet meer….
Het gaat je goed meid… en duut hin!
Janine van Hulsteijn en Holger Rodoe